Προσπαθώ σχεδόν κάθε απόγευμα να πηγαίνω τον Χ. στην παιδική χαρά. Όχι απαραίτητα επειδή νιώθω τύψεις που λείπω την περισσότερη μέρα. Αλλά ίσως και γι αυτό. Υποσυνείδητα. Χθες βρήκα την ευκαιρία και κάθισα στο πεζούλι όσο είχε πάρει ένα ξυλαράκι και έκανε ότι ζωγραφίζει στο χώμα. Για μια στιγμή χάθηκα στις σκέψεις μου. Συνήλθα όταν ο … Συνεχίστε να διαβάζετε Τετάρτη απόγευμα.
Πειραιάς
Αγίου Σπυρίδωνα
Στην Τσαμαδού βγάλανε τα Χριστουγεννιάτικα. 1,80 ευρώ οι έξι χριστουγεννιάτικες μπάλες. Και πιο κάτω μπορείς να δεις ανθρώπους να ψωνίζουνε ρούχα και πιτζάμες για δώρα. Όλοι σκεπτικοί και χαρούμενοι. Μετράνε τα ψιλά, χαμογελάνε και αγοράζουν. Άλλοτε δε βγαίνουν, αλλά πάλι χαμογελάνε και προχωράνε. Και σκέφτεσαι πώς χωράει τόσος πλούτος σε τόση φτώχεια. Λίγο μετά, στη Φίλωνος … Συνεχίστε να διαβάζετε Αγίου Σπυρίδωνα.
Το πρώτο τσιγάρο (και αυτά που ακολούθησαν)
Διάβασα πρόσφατα εδώ για την εμπειρία του πρώτου τσιγάρου του γράφοντος (και κατ' επέκταση του αποτσίγαρού του) και θυμήθηκα (ή μάλλον καλύτερα προσπάθησα να θυμηθώ) το δικό μου πρώτο τσιγάρο. Σαν φυσικό επακόλουθο μου ήρθαν στο μυαλό και κάποια από αυτά που ακολούθησαν. Για να είμαι απολύτως δίκαιος με την ιστορία θα πρέπει να αναφέρω … Συνεχίστε να διαβάζετε Το πρώτο τσιγάρο (και αυτά που ακολούθησαν).
Overwhelmed
Δε μου έρχεται καμία Ελληνική λέξη που μπορεί να αποδώσει το "overwhelmed". Προσπαθώ στο translate αλλά μου δίνει "συγκλονισμένος". Καμία σχέση. Το αφήνω και λέω "θα το γράψω έτσι, δε βαριέσαι". Είναι ίσως κάτι που έχει να κάνει με αυτό το αίσθημα μετά από τις γιορτές. Δε θέλω να πω "μεθεόρτια μελαγχολία". Δεν είναι μόνο αυτό. … Συνεχίστε να διαβάζετε Overwhelmed.
Τετάρτη πρωί
Σήμερα στο δρόμο ήταν σταματημένο ένα ασθενοφόρο. Πάντα τρέμω στο τι θα δω πιο δίπλα. Ποιον και σε τι κατάσταση να περιμένει να μπει μέσα. Οπότε πάντα όταν μπορώ γυρνάω από την άλλη ή προσπαθώ να μην κοιτάξω προς τα εκεί. Σήμερα όμως δεν τα κατάφερα. Όταν έστριψα στο διπλανό δρόμο από εκεί που ήταν … Συνεχίστε να διαβάζετε Τετάρτη πρωί.
Νύχτες μετά 